Wyznaczanie rezystancji dodatkowych poszczególnych stopni rozrusznika oporowego

Do napędu maszyn przemysłowych o ciężkim rozruchu stosuje się asynchroniczne silniki pierścieniowe. W trakcie rozruchu w tego rodzaju układach napędowych prędkość obrotowa regulowana jest poprzez wyłączanie kolejnych stopni rezystora rozruchowego wraz z nabieraniem prędkości przez maszynę elektryczną. Poniżej zaprezentowano metodę wyznaczania wartości rezystancji dodatkowych rozrusznika oporowego w układzie napędowym z asynchronicznym silnikiem pierścieniowym.

gdzie:

s_n - poślizg znamionowy,

n₀ - prędkość synchroniczna (zależy od liczby par biegunów),

n_n - prędkość znamionowa,

R₂ - rezystancja uzwojenia wirnika (na fazę),

P_n - moc znamionowa silnika,

I_2n - maksymalny prąd rozruchowy w punkcie znamionowym,

R_d1 - rezystancja dodatkowa na pierwszym stopniu rozruchowym,

E₂₀ - sem transformacji w obwodzie wirnika (na fazę),

I_2max - maksymalny prąd rozruchowy,

p_M - przeciążalność momentem (p_M = M_k / M_n).

Przykład obliczenia rezystancji dodatkowych poszczególnych stopni rozrusznika:

Dane silnika:

P_n = 37[kW],

n_n = 970[obr/min],

E₂₀ = 280[V],

I_2n = 86[A],

p_M = M_k / M_n = 2.

Założenie:

moment oporowy jest niezależny od prędkości obrotowej i wynosi M_m = 0,8•M_n; ponadto I_2max = 1,8•I_2n = 154,8[A], I_2min = 0,9•I_2n = 77,4[A]

Poślizgi na końcu poszczególnych stopni rozruchowych:

Rezystancje dodatkowe następnych stopni rozruchowych:

Wyznaczanie_rezystancji_dodatkowych_poszczególnych_stopni_rozrusznika_oporowego.pdf

Inne materiały:

Rezystory przemysłowe, rozruszniki oporowe
Wyznaczanie liczby stopni rozruchowych w układzie napędowym z asynchronicznym silnikiem pierścieniowym